Het begon allemaal dagen geleden, met 11 tegen 11, op een veldje onder de rook van Sneek, Top en Twel. Het was spannend, maar toch ook fijn, en zoals bij elke bekerwedstrijd, kon er maar één de winnaar zijn.  

11 mannen van stand, met de nodige bravoure mochten aantreden onder de bezielende lijding van Pollie.  Keepert en schietschijf vandaag was een gelegenheidskeepert en had een toepasselijke naam voor het weekend: Mad Max. Achterin was daar plek voor Vissert & Vissekom, ook te boeken voor al uw barbecues en partijen, geflankeerd door Michiel Jackson en Joost Mag Het Weten. Op het middenveld was daar trotse captain Pollie met trouwe adjudanten Zelden Tot Nooit en Bart. 
Voorin was daar Oullie op de brommer met Robster en Abe. De wedstrijdlijder was onze favoriete fluitende Wiskunde docent, met krullen, en ogen, uit Sneek en omstreken, Jelmer Snijders. 

Van het begin af aan was het gewoan ut zesde dat de spreekwoordelijke klok sloeg, terwijl toevallig ook de kerktoren-klok sloeg. Op voorhand was dit niet verwacht. De tegenstander bestond namelijk uit gretige jongens van een jaar of 20 met het loopvermogen van eigenlijk elke willekeurige speler in gewoan ut zesde, alleen dan 15 jaar eerder. Voor deze inmiddels volgevreten vedetten was het echter prima stand houden met sporadische kansen in de eerste 20 minuten.  

Nouja, voor bijna iedereen was het gemakkelijk vol te houden. Er was helaas één semi-Gallisch mannetje dat niet dapper stand kon houden. Zelden Tot Nooit gaf er namelijk na een kwart wedstrijd de brui aan onder het mom van een blessure. Abmaat kwam voor hem in de plaats en dit leek ut zesde wat meer elan te geven. Binnen twee minuten was daar een bekeken hoge bal van Pollie die professioneel de vijandelijke koolkeepert verschalkte, 1-0!  Dikke prima natuurlijk en we zouden dit het Abmaat-effect kunnen noemen. We kunnen dat ook laten. 

Hierna vielen ook weldra de 2-0 en de 3-0. Mooie aanvallen over veel schijven leiden tot een wonderschone stift van Robster en een bekeken schot van Oullie. Toen met de terechte penal de 4-0 door Vissekom in het rechteronderhoekje werd geschoten leek het pleit voor de olijke Toppenhuuzers dan ook beslecht.  

Maar voetbal blijft onvoorspelbaar, de bal is rond en een wedstrijd is pas afgelopen als het laatste fluitsignaal heeft geklonken. En wat te denken van onaangekondigde drinkpauzes? Onderstaande heeft het, verrassend genoeg, niet allemaal meegekregen maar binnen luttele minuten lagen dan wel de 4-1 en 4-2 in het netje. Ach juh, 4-2 de rust in, even theetje, en daarna rustig uitvoetballen toch? 

De tweede helft begonnen we wederom goed. Althans, voor de eerste 10 minuten. Toen leek de tank wel een beetje leeg en kregen we pardoes de 4-3 op onze neus. En eerlijk is eerlijk; het was verdiend. Gelukkig viel daarna snel de 5-3. Een bekeken dieptepass van Bart stelde onze spits in staat om vakkundig de bal in het netje te leggen. 

5-3, 20 minuten nog, kat in het bakje, dat geven we toch niet weg? 5-4, ach ken gebeuren. 5-5?! Kak, nu moeten wij weer komen. En of we kwamen! Alleen na de zoveelste aanvallende penetratie, 80e minuut, konden wij helaas niet meer adequaat reageren op een vijandelijke uitbraak. Nouja, Vissert viel om bij een schijnbeweging van de Toppenhuuzer buiten en Michiel Jackson keek ook overal naar behalve naar de directe tegenstander. 

Potver, 5-6. Dat is niet de bedoeling. Nog vijf minuten te spelen en we lijken de kaas van ons brood te laten eten. Maar goed: we laten ons niet kennen, we gaan gewoon maar door! Het spel golfde heen en weer en in één van de aanvallen raakte de bal de hand van een Toppenhuuzer verdediger, Snijder kon niet anders en legde de bal resoluut op de stip. Vissekom op zijn beurt schoot de bal resoluut in (zelfde hoekje, wel zo veilig). 

De tegenstanders begonnen zich hierna wat te beklagen over slimme overtredingen en lieten helaas niet alleen de benen spreken. Maar goed, wie niet tegen zijn verlies kan, die is maar zielig hoor! Wij moesten er alleen maar om lachen, zo waren wij namelijk ook.   
 
Niet lang hierna floot de schijtsrechter dan ook af. 6-6!? Korfbaluitslag, tekenend voor het niveau of gewoon heel ráár.  Maar ja, het is de beker, en de wedstrijd was niet gespeeld. Pinanties moesten er genomen worden! Na opvallend veel vrijwillige afmeldingen voor ‘het lijstje’ was daar toch de volgorde bepaald.  

De eerste pinantie vloog erin voor Top en Twel en gelukkig kon Vissekom het (voor de derde keer!) ook wel! De tweede pinantie van Sneek-Zuid werd gelukkig vakkundig via de lat uit de kool gehouden door een zeer goed keepende Mad Max. Michiel Jackson schoot gewoan ut zesde naar een mooie voorsprong met een zeer goede pinantie in het zijnet. Uitwellingerga-Noord maakte hierna de 2-2 waarna Abmaat ons meteen weer op voorsprong schoot.  

Hier was de Toppenhuuzer equipe dusdanig van onder de indruk dat de volgende pinantie ook schitterend gestopt kon worden door Max. Oermens en BBQ-man Vissert kon hierna gewoan ut zesde naar de volgende ronde in de bekert schieten. Sensatie hing in de lucht, een jammerlijke missert ook: de bekeken bal spatte uiteen op het aluminium. Doordat de tegenstander 3 van de 5 scoorde kon Pollie ons op de beslissende 4-3 voorsprong schieten. En zoals een echte aanvoerdert betaamd faalde hij niet! 

Gewoan ut zesde is een ronde door en dat mag een prestatie heten. Prestatie.  
Na een korte evaluatie werd al snel ganggemaakt richting de B & B op het Durk Sybesma Sport Terras! Eigenlijk werd hier in de uitgebreide evaluatie de consensus bereikt: die beker kan wel eens voor ons zijn… 

(Kritiek-casters en azijnpissers zullen zeggen dat dit niet telt als echte overwinning. 6-6 is namelijk de eindstand. Dat mag). 
 
Uw razende reporter, 
Abe